Finisterre, Porto en dan naar huis.

We zijn dus wat te snel in Santiago aangekomen, onze terugvlucht gaat pas morgen, 21 augustus en we kwamen 12 augustus aan. Tijd genoeg dus om Cabo Finisterre te bezoeken. Eeuwen geleden dachten pelgrims dat dit het einde van de wereld was. We zijn een dag met de bus gegaan samen met 2 vrouwen die we onderweg leerden kennen. We vonden eigenlijk dat we genoeg hoogteverschillen overbrugd hadden. We genieten van het prachtige uitzicht op de Atlantische oceaan, niet zo gek dat men zich hier vroeger aan het einde van de wereld waande.
Afgelopen zaterdag zijn we met de trein voor een paar dagen naar Porto gegaan. Prachtige kleurrijke stad, aardige mensen, mooie gebouwen, brede avenues maar ook smalle middeleeuwse straatjes en trappen die naar de Douro voeren, bijzondere bruggen, kleurige huizen. De stad ligt op verschillende heuvels waardoor je iedere keer weer geweldige uitzichten hebt. Overal gezellige restaurantjes en barretjes, de stad leeft tot 's avonds heel laat. Nog een mooie ervaring erbij dus. Oh ja, port proeven was ook leuk, lekker en interessant.
Het is wel raar om niet meer elke dag te fietsen, je bent daarmee in een bepaald ritme gekomen. Het afkicken is nu echt begonnen. We vliegen morgen terug en zullen blij zijn (klein)kinderen, buren, vrienden en bekenden weer te zien. We zijn een geweldige ervaring rijker, een ervaring die we ons leven lang met ons mee zullen dragen. Letterlijk ging het over bergen en dalen, figuurlijk ging het super, we hebben genoten van "het onderweg zijn", van onze mede pelgrims, van alles wat we gezien en beleefd hebben.
Zoals anderen al zeiden "de weg is het doel", en zo is het. Bij de ontvangst in de Holland huiskamer in Santiago kregen we het volgende gedichtje van Ricky Rieter:
Vanaf hier
zal ik terugkeren
naar het gewone leven
van alledag,
niet gewoon meer
na al wat ik ervaren heb
en als rijkdom opgeslagen in de weg
die ik zelf ben.

We hopen jullie gauw weer te zien! Hartelijke groeten,
Hilhardt en Adri